tag:blogger.com,1999:blog-90149732564796815072024-03-14T00:16:57.005-07:00KλαψομουνιεςΕνα μέρος για να βγαζουμε τα απωθημενα μας χωρις ενοχεςΚοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.comBlogger50125tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-49595726127685815962012-07-02T09:06:00.001-07:002012-07-02T09:06:16.124-07:00Όπως τα σκέφτομαι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πλέον έχω μια άλλη ζωή, πιο όμορφη. Τη ζωή του Σαββατοκύριακου. Δύο μέρες που χωράνε όλη την εβδομάδα. Περιμένω πώς και πώς να έρθει το Σαββατόβραδο για να πάρω το δρόμο να σε δω σαν παιδί που πηγαίνει εκδρομή με το σχολείο. Πιο παλιά οι Κυριακές δεν ήταν ποτέ τόσο ωραίες όσο τώρα, που τις περνάω μαζί σου. Χαίρομαι την κάθε μία μικρή στιγμούλα, από το πώς με υποδέχεσαι μέχρι και το πώς με αποχαιρετάς. Ακόμη και όταν είμαστε στα κάτω μας, ακόμη και στη μεγάλη κούραση, στο ζόρι, ακόμη και τότε ξέρω ότι νιώθεις ακριβώς ό,τι νιώθω κι εγώ: το μαζί τα κερδίζει όλα. Δεν έχω αγαπήσει ποτέ με αυτό τον τρόπο στη ζωή μου. Κι όλα όσα περνάμε οι δυο μας, είναι ένα θαύμα που επαναλαμβάνεται κάθε μέρα. Τόσο πολύ, που έχω αρχίσει να ντρέπομαι με τόση ευτυχία. Ούτε ξέρω καν αν την αξίζω αυτή τη χαρά που μου δίνεις ετσι απλόχερα. Κι αυτό το κρακ! που κάνει η καρδιά μου λιώνοντας όταν χαμογελάς, αυτό με κάνει να καταλαβαίνω τι διαφορετικό έχει το σμίξιμό μας. Σ' αγαπώ σαν σύντροφό μου, σαν άντρα μου, αλλά το ίδιο πολύ σ' αγαπώ σαν άνθρωπο. Αν κάποιος σε πειράξει, είναι σαν να πειράζει εμένα. Και εννοείται πως θα πεθάνει :P <br />
Χωρίς εσένα, πια δεν μπορώ να είμαι ούτε εγώ.<br />
Και για εκείνες τις στιγμές που κάθομαι πλάι σου και ξέρω ότι δεν με κοιτάς, αλλά με σκέφτεσαι, μπορώ να σου δώσω όχι μία, αλλά εκατομμύρια ζωές, αρκεί να τις ζήσουμε όλες μαζί.<br />
Με λίγα λόγια, είσαι το άλλο μου μισό και σε λατρεύω</div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-4262558967904792422012-05-16T03:12:00.003-07:002012-05-16T03:12:24.196-07:00Μείον ένα ακόμη πράγμα από αυτά που πρέπει να έχει κάνει κάθε κορίτσι μέχρι τα 35<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
Αν όλα πάνε καλά (κυρίως αν δε φρικάρει η αδελφή μου που της έχω φορτώσει όλες τις δουλειές και δεν αποφασίσει να φύγει άρον άρον τρέχοντας για τις Άλπεις τραγουδώντας "Στη στεριά δε ζει το ψάρι"), την Κυριακή το απόγευμα θα είμαι μια λογοδοσμένη/αρραβωνιασμένη. Το "/ ", διότι υπάρχει μια σύγχυση: εμείς για λόγο το ξεκινήσαμε, αλλά όταν το ανακοινώσαμε σε συγγενείς και φίλους, μας είπαν ότι λάθος κάνουμε, αρραβωνιαζόμαστε στην πραγματικότητα και δεν το έχουμε καταλάβει. Χμμμ, μπορεί να είναι κι έτσι, οπότε διατηρώ κι εγώ μια επιφύλαξη.<br />
<br />
Όπως και να έχει, οι ετοιμασίες προχωρούν κανονικά (μη φανταστείτε φοβερά και τρομερά πράγματα βέβαια, μόνο οι οικογένειές μας κι εμείς), οι βέρες μας είναι υπέροχες και η διάθεση στα ύψη. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το βαλάντιό μας, αλλά καλή καρδιά, λεφτά θα υπάρχουν - ναι καλά, κι η Μέρκελ λατρεύει τον Τσίπρα, αλλά το κρύβει για να μην την πουν γιουροκαψούρα).<br />
<br />
Αυτό που ήθελα να σας πω, είναι ότι παρόλο που επισήμως πλέον με αναζητεί ο Ερυθρός Σταυρός του blogger, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου και το τρακ μου μπροστά σε ένα γεγονός το οποίο φαινομενικά είναι απλό και τυπικό, οργανώθηκε για τα γονικά, αλλά παρόλα αυτά αποδείχθηκε ότι έχει τη σημασία του. Το νιώθω ότι κάτι αλλάζει, από τη γλυκιά συνενοχή και την αγάπη που μας δένει ακόμη περισσότερο με τον άντρα μου. Είναι κάτι που δεν περίμενα ποτέ πως θα το ζούσα κι είναι από τις πιο όμορφες εμπειρίες.<br />
<br />
Εύχομαι σε όλους σας και στον καθένα χωριστά ευτυχία και γαλήνη.<br />
<br />
Θα προσπαθήσω να σας γράψω λεπτομέρειες και παραλειπόμενα από τον λόγο/αρραβώνα από Δευτέρα <br />
<br />
Φιλιά πολλά</div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-50466922832653136992012-02-14T03:44:00.003-08:002012-02-14T05:11:49.092-08:00Ο έρωτας στα χρόνια της (χο)λέρας<div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Αγάπη μου,</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Είσαι το πιο πολύτιμο δώρο που μου έκανε η ζωή</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Και το καλύτερο είναι ότι ποτέ δε θα σπάσεις, δε θα χαλάσεις και θα είσαι πάντα μαζί μου</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Πρώτη φορά το λέω, το θέλω και το πιστεύω</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Θέλω να δω αυτό το ταξίδι να συνεχίζεται για πολλά πολλά χρόνια</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Θέλω να περάσουμε πρωινά με αγκαλιές στο κρεβάτι και καφέ </em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Θέλω να σε βλέπω να ξυπνάς αργά αργά και μουρτζούφλικα</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Και να μου λες "Ωωωχχ καλημέρα μωρό μου. Καφέ!"</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Να σκαρώνεις τραγουδάκια και στιχάκια και μετά να τα εκτελούμε μαζί στο ένα μέτρο</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Να με απειλείς ότι θα μου κόψεις τα χέρια, τα πόδια και ό,τι άλλο εξέχει όταν κάνω αστεία σχετικά με το πόσο ωραία ακούγεται το Κοκκινοσκουφίτσα Κλούνει</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Να μου λες πάντα ότι το φαγητό είναι καλό, έστω κι αν ξέρω ότι δεν είναι κι ότι το έκανα χλαπάτσα</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Αυτά θέλω. Και θέλω και το ασύλληπτο μέχρι τώρα. Θέλω ένα παιδί δικό σου και δικό μου</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Με τι θα το ταϊζουμε είναι άλλου παπά ευαγγέλιο βέβαια</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Μου έδειξες πόση δύναμη είχα μέσα μου</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Και είσαι το μεγαλύτερό μου κίνητρο για να σηκώνομαι το πρωί και να βγαίνω στον κόσμο που μου φαίνεται όλο και πιο άγριος και πιο ξένος</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Αλλά όταν είμαι μαζί σου, φτιάχνουμε δικό μας κόσμο, όμορφο και αισιόδοξο και χαρούμενο</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Και αισθάνομαι ξανά ολοκαίνουρια</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Πέρα όμως από όλα αυτά, αν θέλω να είμαι ειλικρινής, ξέρεις τι μου αρέσει περισσότερο;</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Που ακόμη κι αν καθόμαστε μακριά ο ένας από τον άλλο, αισθάνομαι συνέχεια ότι είμαι κολλημένη επάνω σου. Κι ότι ακόμη δεν έχω σταματήσει να ανατριχιάζω λίγο όταν με ακουμπάς. Και που μόνο με το βλέμμα σου με στέλνεις κάπου έξω, στο διάστημα να μαζεύω λουλουδάκια ανάμεσα στα σύννεφα</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Σε ευχαριστώ που μου χάρισες αυτό που πάντα ήθελα σαν τρελή, αλλά το φοβόμουν εξίσου σαν τρελή, γιατί δεν ήξερα αν μπορούσα να το καταφέρω: Μια πραγματική, αληθινή, ζεστή σχέση, με όλα τα καλά του κόσμου. Όπου μπορείς κάθε μέρα να νιώθεις ότι χτίζεις κι ένα ακόμη κομματάκι παραπάνω. </em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Αλλά, στο ξαναλέω. Τις Κυριακές φαϊ δεν έχει! Αν θες, υπάρχουν ωραία ντελίβερι, αυτά δηλαδή να μη δουλέψουν;;</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Κι επίσης, σημαντικότατο: Εγώ Παναθηναϊκός δεν γίνομαι, τέλος. Με χλωμιάζει το πράσινο, ώχου!</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Φιλιά πολλά ζωή μου</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>Σι γιου λέιτερ</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>:*</em></span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>(Είσαι ο μόνος με τον οποίο θα ήθελα να πεινάσω μαζί)</em></span></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-70827808808086746902011-11-22T03:09:00.000-08:002011-11-22T03:10:01.407-08:0022/11/11<div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span">Eι ψιτ!</span></div><div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span">Σε σένα λέω, που μπορεί να με κοιτάς τώρα από ψηλά</span></div><div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span">Να ξέρεις ότι σήμερα, 22/11/11, 22 ακριβώς χρόνια από τότε που έφυγες, μας λείπεις ακόμη πολύ. Πάρα πάρα πολύ. Κι ότι όλοι νιώθουμε καλά με αυτό. Οπότε όλα εντάξει. Συνέχισε να κάνεις αυτά που κάνεις και αν υπάρχει πραγματικά τρόπος, θα τα ξαναπούμε κάποια στιγμή "από κοντά". Αλλιώς, ξέρεις εσύ. Κάθε μέρα, καρδιά με καρδιά ;)</span></div><div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span"><br /></span></div><div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span">Τι να σου κάνω, βιάστηκες κι εσύ. Αχ, αχ!</span></div><div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span">Με αγάπη</span></div><div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span"></span></div><div style="text-align: justify; "><span class="Apple-style-span">Η κόρη σου</span></div><div><span class="Apple-style-span"><br /></span></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-51044929693851004712011-10-10T06:01:00.001-07:002011-10-10T06:18:55.717-07:00ΕπετειακάΈφερες το καλοκαίρι στην ζωή μου.<br />Σ' αγαπώ και με τιμά απίστευτα που είμαστε μαζί.<br />Χρόνια μας Πολλά καρδιά μου<br />Και στον δεύτερό μας χρόνο, θα σου κάνω δώρο μια Μπεράρι :):)Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-9369191248423943592011-07-07T09:56:00.000-07:002011-07-07T10:27:29.454-07:00Αγάπη μου, άκου<div align="justify"><span style="font-size:130%;">Αγάπη μου, άκου</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Είμαι νευρική</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Όταν αγχώνομαι αγγίζω το ταβάνι (από το πήγαινε έλα πάνω κάτω)</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Είμαι φοβιτσιάρα</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Γκρινιάζω</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Κοιμάμαι όπου με αφήσεις</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Ώρες ώρες βαριέμαι που ζω</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Νιώθω συχνά ενοχική</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Δεν ξέρω να μαγειρεύω ντολμαδάκια, ψέμματα σου είπα :( Έχω όμως τη συνταγή :)<br /></span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Κάποιες στιγμές με πιάνει ανασφάλεια τρελή</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Δεν ξέρω να βάφομαι της προκοπής</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη πλατφόρμες που τις σιχαίνεσαι</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Είμαι ασύλληπτη τεμπέλα</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Δεν μου αρέσει το σφουγγάρισμα</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Είμαι Ολυμπιακός</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Ονειρεύομαι έναν μικρό γάμο με λίγους φίλους και τους δικούς μου</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Μερικές φορές όταν βγαίνουμε με άλλους ψιλοενοχλούμαι</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Παρόοοοοοολα αυτά</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Άμα αφαιρέσεις τα παραπάνω</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Αυτό που μένει</span></div><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">είναι ότι</span></div><br /><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Σ' αγαπώ πολύ</span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Κι ότι</span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">με έκανες</span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">το πιο</span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">χαρούμενο</span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">χρυσοψαράκι</span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">μέσα στη γυάλα</span></div><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">της ζωής</span></div><br /><br /><br /><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">¨*************************************************</span></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-72173616883091435262011-07-06T08:42:00.000-07:002011-07-06T09:05:20.210-07:00Δύσκολος καιρός<div style="text-align: justify;">Είμαι πολύ ερωτευμένη - αυτό νομίζω το έχουν καταλάβει και οι πέτρες πια.</div><div style="text-align: justify;">Και πολύ περήφανη που είχα την τύχη να είμαι με έναν άνθρωπο που με έμαθε να ζω και ελπίζω ότι τον έμαθα κι εγώ κάτι (ακούς μωρό μου;;;)</div><div style="text-align: justify;">Και μάλλον σας ζαλίζω την οικογένεια με τον τρόπο που διαδηλώνω τη χαρά μου από δω, αλλά δεν θέλω να κάνω αλλιώς, γιατί πραγματικά είμαι εντατικά ευτυχισμένη και βαθιά ικανοποιημένη από την προσωπική μου ζωή. Αυτό θέλω να το γιορτάζω κάθε μέρα (κι έτσι την πληρώνετε εσείς).</div><div style="text-align: justify;">Κι ως εδώ καλά. Αλλά όταν περνάς καλά στο σπίτι σου, όταν έχεις εκπληρώσει πάνω κάτω τα θεμελιώδη σου ζητούμενα, τότε έχεις περίσσευμα διάθεσης και χρόνου να κοιτάξεις και λίγο γύρω σου. Και πόσο γαμημένα άτιμο είναι αυτό που κοιτάς να σου μαυρίζει την ψυχή!</div><div style="text-align: justify;">Δεν είμαι ηλίθια, ούτε τυφλή. Κι όσο κι αν δεν μου αρέσει να το παραδέχομαι, ούτε μωρό. Την άλλη βδομάδα 35 πια. Το ροζ σύννεφο το εγκατέλειψα καιρό τώρα, από τότε που άρχισε να μπάζει νερά. Κι αν χρησιμοποιώ ροζ γυαλιά πού και πού, είναι ακριβώς γιατί πλέον αρνούμαι να βυθιστώ στη θλίψη. Αυτήν που ίσως κανονικά θα έπρεπε να νιώθω πολύ συχνά τελευταία, μαζί με ανησυχία και οργή για όσα συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, με όλους εμάς ακούσιους θεατές και αμέσως ζημιωθέντες. Σίγουρα έχω ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα μέσα μου, δυσκολεύομαι να κοιμηθώ καμιά φορά το βράδυ όπως και πολλοί από εσάς, αναρωτιέμαι τι μέλλον υπάρχει εδώ για μένα, για τους δικούς μου, για όλους μας, φοβάμαι να βρεθώ σε στιγμή αδυναμίας με τις υπάρχουσες συνθήκες, και σε μένα μένει πολύς μήνας στο τέλος του μισθού, η ελπίδα μου τελευταία μοιάζει να ταξιδεύει πάνω σε ακυβέρνητη σχεδία....</div><div style="text-align: justify;">Κι άλλα πολλά. </div><div style="text-align: justify;">Σέβομαι απεριόριστα όλους εσάς εκεί έξω που έχετε υπερπολλαπλάσιες υποχρεώσεις από τις δικές μου και όμως τα βγάζετε πέρα σαν ήρωες ή σλαλομίστες. Να το ξέρετε, πραγματικά σας σέβομαι από την καρδιά μου. Προσκυνώ κι όσους ξημεροβραδιάζονται στο Σύνταγμα - να εξηγούμαι, όχι αυτούς που ψάχνουν τον τρόπο να κάνουν "καριέρα" πάνω στις πλάτες των ταλαιπωρημένων, τους άλλους λέω, τους πολλούς που είναι εκεί για να δείξουν την αντίθεσή τους χωρίς συμφέροντα και συνθήματα πιασάρικα. Ζηλεύω αληθινά, αυτή την φλέβα που χτυπά τόσο δυνατά κάθε μέρα.</div><div style="text-align: justify;">Αποφάσισα όμως κάτι. Η εποχή είναι άσχημη πολύ - και με το παραπάνω. Πού θα βγάλει, δεν το γνωρίζω. Δεν έχω ιδέα. Όμως δεν θα σταματήσω να ζω. Όσο κι όπως μπορώ. Ανακαλύπτοντας νέους τρόπους να χαίρομαι. Γιατί η ζωή είναι μικρή, τόση δα κι η κρίση τούτη μπορεί να κρατήσει δέκα χρόνια. Οπότε; Οπότε δεν συμφέρει.</div><div style="text-align: justify;">Επομένως είπαμε - θα ζήσω. Όχι από πεισματική ηλιθιότητα να αναγνωρίσω την κατάσταση έξω. Όχι. Απλώς γιατί αρνούμαι να υποθηκεύσω τα επόμενά μου χρόνια στα πέπλα της Κασσάνδρας. Θα κρατάω το χέρι του άντρα μου και θα νιώθω ευτυχισμένη, κι ας μην έχουμε ούτε ευρώ στην τσέπη. Κάπως θα τα καταφέρουμε. Θα προσπαθήσω να χαρώ περισσότερο τους φίλους μου, όλους όσους έχασα στο όνομα μιας δουλειάς που συνεχώς έτρεχε - και πίσω της κι εγώ. Τους δικούς μου, που τους βλέπω μερικές ώρες το μήνα μέχρι τώρα. Πλέον δεν φαίνεται να έχει νόημα να τρέχω τόσο. Ο αργός χρόνος μοιάζει πιο σημαντικός.</div><div style="text-align: justify;">Με αυτά δεν σας λέω να κλείσετε τα μάτια και να παραιτηθείτε στην γλυκανάλατη αταραξία, ενώ στο βάθος ακούγεται η Μελωδία της Ευτυχίας - καθόλου. Σας λέω να προσπαθήσουμε όλοι να είμαστε λιγάααακι έστω ευτυχισμένοι με όσα έχουμε, με όσα θα μας μείνουν τελοσπάντων, στο πείσμα των καιρών.</div><div style="text-align: justify;">Είναι καλοκαίρι, το πιο δύσκολο που θυμάμαι μέχρι τώρα. Αλλά ο ήλιος είναι ακόμη στη θέση του και από όσο ξέρω, ακόμη δεν αποτελεί τεκμήριο. Και το καλύτερο; Μπορούμε όλοι να τον χαρούμε λίγο.</div><div style="text-align: justify;">Αυτά. Και κλείνοντας το διπλοσέντονο, όπως λέει και ο σύντροφός μου, "Κάτι θα γίνει".</div><div style="text-align: justify;">Να είστε καλά</div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-13313460909275322332011-07-06T08:33:00.000-07:002011-07-06T08:41:12.644-07:00<div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Δεν μπορώ να καταλάβω</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Σε ξέρω εννιά μήνες τώρα</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Είσαι γλυκός και τρυφερός</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Αστείος και ρομαντικός</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Όμορφος και ... ορεκτικός :P</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Έξυπνος και δυνατός</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Όσο πρέπει αυστηρός</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Δίκαιος και τολμηρός</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Τίμιος και ιπποτικός</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Μα πού στον κόρακα είναι τα ελαττώματά σου;;</span></div><div style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" >Θα με τρελάνεις εσύ!!!</span></div><div><br /></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-48437167914028105772011-05-22T05:06:00.000-07:002011-05-22T05:10:02.381-07:00Σήμερα που είναι τα γενέθλιά σου<div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span">Σου εύχομαι κάθε ευτυχία, χαρά και υγεία</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span">Να δημιουργείς πάντα όμορφα πράγματα</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span">Να μοιράζεσαι αγάπη και χαμόγελα</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span">και να είσαι δυνατός και αισιόδοξος</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span">Χρόνια σου Πολλά αστεράκι μου</span></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-53387224490771546552011-04-28T10:27:00.000-07:002011-04-28T10:52:13.423-07:00Αγάπη μου<div align="justify"><span style="font-size:130%;">Κοντεύουμε επτά μήνες μαζί. Ώρες ώρες μου φαίνεται σαν να είναι χρόνια, άλλοτε πάλι λες και πέρασε μόνο μία ημέρα. Αυτό συμβαίνει μάλλον γιατί περνάω τόσο καλά μαζί σου, που ο χρόνος δεν παίρνει ποτέ τις πραγματικές του διαστάσεις, σκορπίζει και χάνεται στα βάθη των καιρών.</span><br /></div><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Επτά μήνες. Όχι πολύς καιρός, σωστά; Αντικειμενικά δηλαδή. Ποσοτικά. Η ποιότητα όμως είναι που μετράει μωρό μου. Μου έδωσες πολλά. Πάρα πολλά σε αυτό το διάστημα. Αγάπη, το πρώτο. Συντροφικότητα, πραγματική συντροφικότητα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Με έμαθες ότι μπορώ να τη χειριστώ και να την αγκαλιάσω. Το δικαίωμα να ονειρεύομαι, να λαχταρώ, να ζητώ, να δίνω και να παίρνω.</span><br /></div><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Και πάνω από όλα, αυτό για το οποίο σε ευχαριστώ, είναι που είσαι πάντα εκεί, στο καλό και στο κακό, πάντα μαζί μου. Για αυτό και μόνον, για την τόση συνέπεια και σταθερότητα, αξίζεις όλα τα καλά του κόσμου. Ποτέ, ούτε για μια στιγμή δεν σταμάτησες να μου επιβεβαιώνεις όσα κατάλαβα για σένα από την αρχή.</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Σε φιλώ, σε αγαπώ</span><br /></div><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">και δεν σε χορταίνω</span></div><br /><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Η κυρία σου</span></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-11537134160296633592011-03-21T10:35:00.001-07:002011-03-21T10:36:07.435-07:00Ευτυχία είναι ...να είσαι με έναν άνθρωπο και να νιώθεις πιο ελεύθερη από ποτέ :)Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-19860074727901170612011-01-04T07:17:00.000-08:002011-01-04T09:34:02.757-08:00Εγώ για σένα<div align="justify"><span style="font-family:lucida grande;">Έχω πει πολλές φορές ότι θα γράψω κάτι για σένα. Άμα θέλω μάλιστα να σε πειράξω στα γερά, σε απειλώ ότι θα αποκαλύψω ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα - πλήρες ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, στοιχεία ταυτότητας, ΑΦΜ, ξέρεις εσύ τώρα :PPPP</span></div><div align="justify"><span style="font-family:lucida grande;">Όταν όμως φτάνω στο δια ταύτα, πάντα σκοντάφτω. Τι να πεις, πώς να περιγράψεις την ευτυχία; Ειδικά όταν καταλαβαίνεις πόσο προσωπική υπόθεση είναι για τον καθένα. Και πόσο εύθραυστη. Κι ότι δεν χρειάζεται τυμπανοκρουσίες ούτε προβολείς για να λάμψει, υπάρχει κι αυτό αρκεί.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:lucida grande;">Και δηλαδή τι να γράψω; Ότι τα μάτια σου είναι ρευστή γλύκα, σαν μέλι που στάζει; Ότι όταν χαμογελάς φωτίζεσαι ολόκληρος και για αυτό είμαι πάντα ζεστή, επειδή εσύ με ζεσταίνεις; Ότι όταν σε κοιτάζω, νιώθω ότι γελάω κι εγώ ολόκληρη; Ότι όταν είμαστε μαζί, καταλαβαίνω πως νιώθεις την ίδια χαρά με μένα; Ότι παίζουμε σαν μικρά παιδάκια ώρες ώρες, ιδίως ότι τραγουδάμε θεόφαλτσα και μου αρέσει τρελά; Ότι μου λες τα πιο όμορφα πράγματα με τον πιο σοβαρό τρόπο; Ότι με πειράζεις πιο ανελέητα από όσο με έχουν πειράξει ποτέ και τσιμπάω και μου αρέσει; Ότι άρχισα να σκέφτομαι πιο πολύ "εμείς" και λιγότερο αλλά πιο ουσιαστικά "εγώ" και νιώθω όμορφα; Ότι μαζί σου είμαι ο καλύτερος εαυτός μου, ο πιο ελεύθερος και ο πιο αληθινός και δεν με ενοχλεί καθόλου να με δεις σε όλες μου τις στιγμές; Ότι ακόμη κι όταν χαζοτσακωνόμαστε, εγώ μέσα μου κρυφογελάω γιατί ξέρω ότι το καλύτερο κομμάτι είναι ότι θα τα ξαναβρούμε; Ότι ενώ δεν σου αρέσουν οι δημόσιες εκδηλώσεις, όταν είμαστε κάπου με παρέα και χαλαρώνεις λίγο, με φιλάς στον ώμο ή περνάς το χέρι σου γύρω από την πλάτη μου; Ότι με καμαρώνεις και το αισθάνομαι; Ότι ψάχνω κάθε φορά να βρω κάτι καινούριο να σου πω ή να κάνω για να σε δω να γελάς; Ότι μπορώ να μας φανταστώ μαζί στο μέλλον και ότι το λαχταράω κιόλας; Ότι θέλω να ξυπνάω και να σε βλέπω δίπλα μου, να ξεκινάμε μαζί τη μέρα, να φιλιόμαστε, να πειραζόμαστε, ακόμη και να καβγαδίζουμε κάπου κάπου; Ότι είναι η πρώτη φορά που το θέλω αυτό, όχι απλά για την αίσθηση, απρόσωπα, αλλά επειδή θα είναι με σένα; Ότι όταν χαίρομαι πολύ, τρέχω σε σένα κι όταν λυπάμαι πολύ, δεν έχει σημασία, γιατί πέντε λεπτά μαζί σου είναι αρκετά για να είμαι καλά; Ότι νιώθω εμπιστοσύνη να αφήνομαι στα χέρια σου και τιμή να αφήνεσαι κι εσύ στα δικά μου; Ότι λέξεις που παλιά δεν άγγιζα τώρα δεν με φοβίζουν; </span></div><div align="justify"><span style="font-family:lucida grande;">Τα ξέρεις αυτά, χίλιες φορές σου τα έχω πει. Κι αν δεν σου τα έχω πει, σου τα έχω δείξει. Κι αν δεν σου τα έχω δείξει, κάνε λίγη υπομονή, θα σου τα δείξω αργότερα αγάπη μου. Γιατί μαζί σου ο χρόνος φαίνεται πάντα άπειρος και οι προοπτικές ατελείωτες. Για περισσότερη αγάπη, για περισσότερη χαρά.</span></div><div align="justify"><span style="font-family:lucida grande;">Σε ευχαριστώ που ήρθες. Σε περίμενα πολύ καιρό. Με περίμενες κι εσύ, το ξέρω. Και τώρα που είμαστε εδώ, δεν θυμάμαι πια τίποτα άλλο, καμία πίκρα, καμία απογοήτευση, κανένα σκουπίδι από παλιά δεν έχει μείνει. Μόνο το αύριο κοιτάζω και το φαντάζομαι καλύτερο, ομορφότερο, πιο δημιουργικό. Κι αυτό χάρη σε σένα. Με ελευθέρωσε η παρουσία σου, ήταν καταλύτης.</span></div><div align="justify">Τόσο απλά, τόσο καταπληκτικά.</div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-81353738665952635652010-10-13T07:59:00.000-07:002010-10-13T08:00:16.144-07:00Νομίζω βρήκα ξανά έναν δρόμοΚοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-86092907854139231092010-06-29T10:16:00.000-07:002010-06-29T10:24:13.643-07:00Αμέτρητη μοναξιά<p align="justify"><span style="font-size:130%;">Η μοναξιά δεν μετριέται σε κιλά.</span><span style="font-size:130%;"><br /></span></p><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Ούτε σε εκατοστά.<br /></p></span><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Καμιά φορά νομίζουμε ότι τη μετράμε με το χρόνο.<br /></p></span><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Λέμε, είμαι τόσο καιρό μόνος μου.<br /></p></span><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Κι όμως, κι έτσι μας ξεφεύγει η ουσία της.<br /></p></span><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Ούτε και με τίποτα άλλο από τα γνωστά.<br /></p></span><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Με το άδειο μετριέται μέσα μας. </span></p><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Με τη Σαχάρα από νεκρή άμμο.<br /></span></p><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Όταν βάζουμε το δάχτυλό μας στην ψυχή<br />και ψηλαφίζουμε εκεί που θα έπρεπε να χτυπάει μια ζωντανή καρδιά<br />και βρίσκουμε μόνο μούχλα που ποτίζει όλο μας το είναι<br /></p></span><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Κι όταν στήνουμε αυτί κι ακούμε τον εαυτό μας να υποχωρεί ουρλιάζοντας μέσα σε ένα πλήθος χιλιάδων </span></p><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Κι όταν πέφτουμε ολοένα και πιο βαθιά στη λύπη.</span></p><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Έ</span><span style="font-size:130%;">τσι μετριέται η μοναξιά<br /></span></p><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Το πιο άχαρο, το πιο αχάριστο από όλα τα άσχημα του κόσμου.<br /></span></p><p align="justify"><span style="font-size:130%;">Καληνύχτα</span></p>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-71814582801987848992010-05-29T13:50:00.000-07:002010-05-29T15:51:30.345-07:00Σβήσε το φωςΣε ήθελα τόσο πολύ.<br />Κι ακόμα δηλαδή σε θέλω.<br />Κι ήθελα τόσα πολλά.<br />Τόσο ξαφνικά.<br />Τότε τρόμαξα, όταν το κατάλαβα.<br />Όταν μετακινήθηκα τόσο ήσυχα κι ύπουλα από τον κόσμο της συμπάθειας στα πιο βαθιά νερά<br />Το ένιωσα το τελευταίο πρωί στο σπίτι σου. Που έπρεπε να φύγω στις επτά. εσύ κοιμόσουν με τα χέρια σου γύρω μου. Μόλις είχα ξεγλιστρήσει κι είχα φορέσει τα ρούχα μου. γύρισα και σε κοίταξα και ξαναχώθηκα στην αγκαλιά σου. Έμεινα εκεί μια ώρα. Και πόσο χάρηκα! Και πόσο τρομοκρατήθηκα!<br />Δεν ήθελα καθόλου να σε αγχώσω. Και τελικά αγχώθηκα εγώ. Στο έπακρο. Κι όσο πήγαινε, τόσο χειρότερα. Πικραινόμουν γιατί φαινόταν ότι κάθε φορά που έλεγα ή έκανα κάτι που έδειχνε τι ένιωθα, εσύ ερχόσουν σε δύσκολη θέση. Άρχισα να θέλω να σε βλέπω πιο πολύ, να περιμένω μήνυμά σου. Κι αυτό ήταν το ακριβώς αντίθετο από ό,τι χρειαζόταν τη δεδομένη στιγμή. Κι αγχώθηκα, και ντράπηκα, και πνίγηκα, ένιωσα ότι δεν ορίζω τον εαυτό μου. Κυρίως ένιωσα ότι αν συνέχιζα έτσι, θα σε περιόριζα κι ήταν το τελευταίο που ήθελα. Σε ήθελα καλά μαζί μου, αλλά αυτό ήθελε γερό κοντρόλ από μέρους μου κι εγώ αυτό το έχανα. Οπότε αποφάσισα να κάνω ηρωική έξοδο. Πήρα βαθειά ανάσα και το έκανα. Κι από τότε δεν έχω σταματήσει να κλαίω. Έχει πολλή πλάκα. Κλαίω όπου μου ρθει, στο γραφείο, στο λεωφορείο, ακόμη και πάνω από τα ράφια του σούπερ μάρκετ, λες και δεν μπορώ να αντέξω πόσο ανέβηκαν οι τιμές. Δεν ήξερα ότι είχα τόσα δάκρυα μέσα μου. Αλλά θα τελειώσουν σιγά σιγά. Νόμιζα ότι αν έφευγα πρώτη, θα ήταν καλύτερα. Δεν είναι. Αλλά ελπίζω να γίνει.<br />Σε ευχαριστώ για όλα. Ένα κομμάτι σου θα είναι μέσα μου. Όταν θα λέω χουχ ή όταν θα κοιτάζω μια φωτογραφία. <br />Και θα εύχομαι τα καλύτερα για σένα.<br />Συγνώμη που δεν μπόρεσα. Να φανώ άξια, ψύχραιμη και δυνατή και να το κάνω να δουλέψει. Απλά δεν μπόρεσα.<br />Κι όσο κι αν ακούγεται απίστευτο σε τόσο λίγο χρόνο, και μιας που πια δεν χρειάζεται να ανησυχώ για το τι σκέφτομαι και λέω, σε αγάπησα στα αλήθεια. Πότε πρόλαβα δεν ξέρω, αλλά σε αγάπησα. Απόδειξη ότι ακόμη και τώρα εσένα έχω στο μυαλό μου. Να είσαι εσύ καλά, να μην στενοχωρηθείς καθόλου, να μην νιώσεις προδομένος ή μόνος. Αλλιώς θα με τσακίσει. Να προσέχεις μωρό μου όμορφο, βλαμμένο μου.Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-12237094388623895692010-05-28T09:26:00.001-07:002010-05-28T09:52:13.136-07:00non e mai facile separare<object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/zah7-rxBYnk&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/zah7-rxBYnk&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-8963462056148888552010-05-18T04:44:00.000-07:002010-05-18T04:47:04.081-07:00Αααχχχχ<div align="justify"><span style="font-size:130%;">Έκανα λάθος Έκανα λάθος Έκανα λάθος Έκανα λάθος</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Όλα καλά Όλα καλά Όλα καλά Όλα καλά Όλα καλά</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Ζήτω Ζήτω Ζήτω Ζήτω Ζήτω Ζήτω Ζήτω Ζήτω Ζήτω</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Α, και συγνώμη μωρό μου για αυτά που σκέφτηκα</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Αυτή η ρημάδα η ανασφάλεια τα φταίει όλα</span></div><div align="justify"><span style="font-size:130%;">Έχω γεράσει κιόλας .... :(</span></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-68395843120563147822010-05-15T11:05:00.000-07:002010-05-15T11:31:44.330-07:00ok, that's the way the story goes<div align="justify">Γυρνάς στη ζωή σου ψιλοαπογοητευμένος. Όχι άσχημα, όχι με ιδιαίτερα προβλήματα,ούτε θέματα επιβίωσης ούτε τίποτα, απλώς κάτι λείπει και μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι με τις ελλείψεις σου. Αλλά πάντα υπάρχει ένα κενό.<br />Κι ύστερα γνωρίζεις κάποιον από το πουθενά. Ακριβώς στην κόψη εκείνης της στιγμής που έχεις πάρει απόφαση ότι θα είσαι μόνος σου. Όχι μόνος από ανθρώπους, μόνος μέσα σου. Γιατί η γλώσσα που μιλάς ακούγεται στους άλλους ακαταλαβίστικη. Κι έτσι έχεις μάθει να συλλαβίζεις κάποιες λέξεις στη δική τους για να μπορείς να συνεννοείσαι. Αυτό όμως δεν είναι επικοινωνία. Κι έτσι μένεις πάντα λίγο στην άκρη, κάπως φοβισμένος.<br />Κι όμως, αυτός ο κάποιος την καταλαβαίνει τη γλώσσα σου. Και σου κάνει έκπληξη που νομίζεις ότι καταλαβαίνεις κι εσύ τη δική του. Ωραία αίσθηση, άνεση, με χαρά παιδιού το δέχεσαι.<br />Κι ύστερα, μιλάτε περισσότερο, συναντιέστε. Και συνεχίζεις να νιώθεις ωραία. Κι εντάξει, δεν τα καταλαβαίνεις τελικά κι όλα, αλλά είναι από τα αντίθετα που μπορεί και να κάνουν ωραίο συμπλήρωμα. Καινούριος κόσμος, καιρός για εξερευνήσεις. Γράφεις ποστ γιατί ο ενθουσιασμός δεν χωράει πια μέσα σου, πετάς. Κι έχεις ανταπόκριση. Έτσι φαίνεται. Λες, ορίστε, υπάρχει. Υπάρχει περίπτωση να μην είσαι πια μόνος. Ακόμη καλύτερα, υπάρχει περίπτωση να βρήκες κάποιον να περνάς όμορφα.<br />Κι ύστερα διάλειμμα. Για διαφημίσεις. Που παγιώνεται. Με λόγους, χωρίς λόγους. Κάνεις υπομονή γιατί στο ζητάει και περιμένεις. Στην αρχή. Ύστερα, περνάνε λίγες μέρες, αρχίζεις να στενοχωριέσαι, θυμώνεις, μετά πάλι στενοχωριέσαι. Μπορεί να κλάψεις και λίγο. Το βραδυ μόνος σου, το πρωί στο δρόμο, μέχρι να ηρεμήσεις. Έπειτα το φιλοσοφείς. Πόσες πια να είναι οι εξαιρέσεις; Πόσες φορές γίνονται θαύματα; Το λογικό είναι αυτό που γίνεται. Άρα κανένα πρόβλημα. Είσαι εκεί που ήσουν και πριν. Λίγο πιο λίγος μέσα, λίγο πιο κυνικός, λίγο πιο άδειος. Πάντως τίποτα φοβερό. Ούτε παράξενο. Είπαμε, λογικό.<br />Και μετά μια μέρα που μιλάς μαζί του πάλι, εντάξει, ήρεμος είσαι, αλλά όχι και αναίσθητος. Και σε ρωτάει μεταξύ άλλων "βρήκες καινούριο;", μισοαστεία, μισοσοβαρά. Και τι να πεις; Ξαναγίνεσαι ο κουρασμένος άνθρωπος που ήσουν, δεν θες να απαντήσεις κάτι, παρά μόνο λες κι εσυ στο ίδιο ύφος "τι σε νοιάζει;"<br />Και μετά πάλι περί ανέμων και υδάτων<br />Αυτά<br />Τι περιμένεις;<br />Έτσι είναι τελικά τα πράγματα<br />Χαλαρά </div><div align="justify">Κι όχι ότι έχεις να καταλογίσεις και κάτι</div><div align="justify">Πραγματικά δεν έχεις</div><div align="justify">Απλώς δεν ανήκεις στις εξαιρέσεις<br />Καλό μας βράδυ </div><div align="justify"></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-64743247787980170682010-05-05T06:36:00.000-07:002010-05-05T06:41:35.287-07:00Σήμερα έχω νεύρα, οπότε θα ακούσουμε μουσική (ναι ναι, μην αγκομαχάτε)Εργασιακά προβλήματα, οπότε μόνο η Πέτα θα μας σώσει σήμερα<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ZmMqkxEarvA&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/ZmMqkxEarvA&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br />Κι άλλο ένα (λειτουργεί ως ηρεμιστικό)<br /><br /><object width="480" height="385"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/aENY16Mjw6k&hl=el_GR&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/aENY16Mjw6k&hl=el_GR&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br /><br /><br />Καλό απόγευμα! Και κουράγιο σε όλους, έχουμε δύσκολα μπροστά μας.Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-9841225749180183512010-05-03T16:13:00.001-07:002010-05-03T16:13:59.919-07:00Γλυκό μου πλάσμαΑπόψε να ξέρεις σ' αγαπώ και λίγο.<br />Όνειρα γλυκάΚοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-74078379949359950482010-04-29T09:48:00.000-07:002010-04-29T10:12:40.341-07:00Αυτά θα σου έλεγα από κοντά<div align="justify">Στο σπίτι σου έχω μια κούπα για να πίνω τον καφέ μου. Έτσι μου είπες. Μου την έδωσες από το ντουλάπι.</div><div align="justify">Και νομίζω ότι έχω ξεχάσει και λίγο από το μυαλό και την καρδιά μου στην κουζίνα σου. Έλιωσαν πάνω στο μωσαϊκό.</div><div align="justify">Και κάθε φορά μου δείχνεις ένα σωρό βιντεάκια στο ίντερνετ και πεθαίνω από τα γέλια.</div><div align="justify">Λατρεύω τις φωτογραφίες σου. Ναι, κι αυτές με τα έντομα. Αλλά κυρίως με τις σταγονίτσες.</div><div align="justify">Κι οι πίνακές σου έχουν ηχώ μέσα μου. Σαν να ήταν κανονισμένο από καιρό να τους δω. Έχουν νόημα, πράγμα σπάνιο για μένα.</div><div align="justify">Το δέρμα σου είναι το πιο απαλό του κόσμου. Το νιώθω όταν κρατάς το χέρι μου μέσα στο χέρι σου και είμαι καλά. Τα δάχτυλά μας ταιριάζουν άψογα. Κι όταν με αγκαλιάζεις κι ανατριχιάζω από ικανοποίηση.</div><div align="justify">Κι όταν μιλάς σοβαρά, λατρεύω το πρόσωπό σου. Κι όταν γελάς, γελάω διπλά.</div><div align="justify">Και δεν ζηλεύω όπως νομίζεις, όχι. Απλώς θέλω να σε έχω κοντά μου πολύ, πάρα πολύ. Αρχή είναι ακόμη. Θα στρώσω χαχαχα. Καρκίνος βλέπεις, ευαίσθητη και τσαμπουκαλού, δύο σε ένα.</div><div align="justify">Τι θέλω να πω με αυτό; Χμ, ότι σε ευχαριστώ πολύ. Για όλα όσα μου έφερες. Χρώματα, ήχους, χαμόγελο, τσαντίλα, κόμπο στο στομάχι, πόνο στην καρδιά, ανασφάλεια, αγωνία, χαρά, ομορφιά, όλα. Αν καταφέρω να σου γυρίσω πίσω το ένα δέκατο από αυτά, θα γίνεις ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον πλανήτη.</div><div align="justify">Κι αν αύριο το πρωί ξυπνούσα και ήξερα ότι δεν θα σε ξαναδω ποτέ, πάλι τυχερή θα ήμουνα, πάλι πλούσια θα με είχες κάνει. Αυτό. Όμως να ξέρεις, δεν σημαίνει ότι όταν νευριάζω δεν θα εξαφανίζομαι. Όχι, θα εξαφανίζομαι, αλλά δεν θα σταματήσω να σε θέλω.</div><div align="justify">Είσαι ο πιο όμορφος άνθρωπος που μου έχει συμβεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Με διαφορά.</div><div align="justify">Και πρόλαβες να γράψεις ήδη μέσα μου όσο λίγοι. Αλλά το ξέρεις ήδη.</div><div align="justify">Καλό βράδυ, θα τα πούμε μετά</div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-58223676913309787082010-04-20T10:17:00.001-07:002010-04-21T03:45:35.662-07:00Schmoopie<div align="justify">Αγαπητοί αναγνώστες μου, φίλοι και σύντροφοι. Πρώτα από όλα σας χαιρετώ και σας φιλώ πολύ. Μου λείψατε.</div><div align="center">----</div><div align="justify">Εδώ και μερικές ημέρες κάτι παράξενο συμβαίνει.</div><div align="justify">Νιώθω όμορφα μέσα μου.</div><div align="justify">Σαν να αναβλύζει καραμέλα ένα πράγμα. </div><div align="justify">Α, και χρώματα. Πολλά χρώματα. Κυρίως πορτοκαλί. Και λίγο χρυσό.</div><div align="justify">Και στη δουλειά φοράω ακουστικά, βάζω τέρμα τη μουσική και χαμογελάω. Σκέφτομαι να κόψω και τη φράντζα......Μπορεί να είμαι καλύτερη έτσι. Μπορεί, το σκέφτομαι πάντως σοβαρά χαχαχα</div><div align="justify">Δεν ξέρω τι είναι ακόμη ή τι μπορεί να γίνει. </div><div align="justify">Ξέρω όμως ότι αυτόν τον άνθρωπο χάρηκα πολύ που τον γνώρισα. Πάρα πολύ.</div><div align="justify">Κι ότι αν δεν τον γνώριζα - Θεός φυλάξοι - θα έχανα πολλά. Ωραία κι ίσως και άσχημα. Ευτυχώς τον γνώρισα (ουφ!). </div><div align="justify">Αυτά. </div><div align="justify">Α ναι, και σε θέλω. </div><div align="justify">Πολύ.</div><div align="center">----</div><div align="justify">Θα τα ξαναπούμε σύντομα. Καλό σας βράδυ!</div><div align="justify">UPDATE: Τελείως αυθόρμητα και μετά από αίτηση του κοινού, προσθέτω ότι ο εν λόγω είναι Τοξότης, ζωγράφος, φωτογράφος και γενικά καλλιτέχνης. Και τον θαυμάζω γιατί έχει τον τρόπο να κάνει τέχνη αυτά που οι υπόλοιποι προσπερνάμε αδιάφορα. Φιλιά</div><div align="justify"></div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-79726495037193004622010-01-20T06:50:00.000-08:002010-01-20T06:51:49.817-08:00<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xxeQPLEDig0&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/xxeQPLEDig0&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-31552989120389035982010-01-17T16:32:00.000-08:002010-01-17T16:45:52.465-08:00Σ' ευχαριστώ<div align="justify">Ήρθες σιγά σιγά, στα νύχια των ποδιών, προσέχοντας να μην κάνεις θόρυβο και με ξυπνήσεις. Το ένιωθα μέσα στον ύπνο μου σχεδόν, πόσες τύψεις είχες που έφευγες και μετά γυρνούσες πάλι μες το σκοτάδι. Αλλά κι εγώ ήξερα ότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς και μέσα μου ευχαριστούσα πάντα όλους τους γνωστούς κι άγνωστους θεούς για την επιστροφή σου. Άλλη μια νύχτα έλεγα, κι έσβηνα νοερά το χαρτάκι από το ημερολόγιο</div><div align="justify">Αυτό το βράδυ όμως κάτι άλλαζε. Κι αυτό πλησίαζε νυχοπατώντας, απαλά, για να μη με τρομάξει μάλλον. Όμως αυτή τη φορά μου είχε πει το ένστικτο να περιμένω. Ήταν φάντασμα από χθες ή ελπίδα για το αύριο; Δεν ήθελα να μάθω από τόσο νωρίς μάλλον, για αυτό και γύρισα πλευρό κι έκανα πως κοιμάμαι βαθιά, για να κερδίσω ένα λεπτό ακόμη ευτυχισμένης άγνοιας και ηρεμίας.</div><div align="justify">"Δεν θα ξανάρθω" μου ψιθύρισες στο αυτί. "Το ξέρω πως με ακούς, δεν θα ξανάρθω, κατάλαβες; Εντάξει; Δεν μπορώ. Όταν είμαι μαζί σου, δεν είμαι εγώ, δεν είμαι ελεύθερος, κατάλαβες; Πρέπει να φύγω, αλλιώς θα σε σκοτώσω, Θα πρέπει να σε σκοτώσω, εντάξει; Λοιπόν θα φύγω. Γεια. Βρες άλλο θύτη στα θύματά σου".</div><div align="justify">Χαμογέλασα από θλίψη, αλλά δεν γύρισα να σε δω. Άκουγα το βήμα σου να φεύγει λυτρωμένο, βασανιστικά ανακουφισμένο, από το σπίτι που το λέγαμε καιρό τώρα "δικό μας" (τι αυταπάτη κι αυτή - να νομίζουμε ότι μπορούμε να διαφεντεύουμε τοίχους και ντουβάρια, ποιο άλλωστε το όφελος να είναι "δικά μας";).</div><div align="justify">Δεν πρόλαβα μόνο να σου πω την αλήθεια. Πως είχα φύγει πρώτη, πολύ νωρίτερα, πως πετούσα χρόνια πάνω από τα κεφάλια μας, έξω από το σώμα μου, και σου ψιθύριζα στ' αυτί όταν κοιμόσουν "Φύγε, φύγε, θα τρελαθούμε, εντάξει; Φύγε, σώσε μας και τους δυο, ζήσε, θέλω να ζήσω πάλι, θέλω να βλέπω τα φυτά να μεγαλώνουν στους κήπους μου και η ανάσα σου μου τα σκοτώνει. Φύγε".</div><div align="justify">Έτσι το έλεγα, στην τύχη. Δεν πίστευα ότι με άκουγες. Κι όμως με άκουσες. Με αγάπησες. Έφυγες.</div><div align="justify">Σ' ευχαριστώ</div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9014973256479681507.post-45705768053867799022010-01-13T07:16:00.000-08:002010-01-13T07:24:19.875-08:00Εξομολογήσεις<div align="justify">Αν το σκεφτώ καλά, ποτέ δεν προστάτεψα τον εαυτό μου. Δεν τον φρόντισα, δεν τον αγάπησα ουσιαστικά. Γι αυτό και δεν τον έπλασα. Γι' αυτό και δεν μεγάλωσα ποτέ. Πάντα με έβλεπα, σαν να με παρατηρούσα από έξω μου, να πηγαίνω καταπάνω στο ο,τιδήποτε χωρίς ούτε μια μικρή τόση δα πανοπλία, χωρίς έστω μια ομπρέλα να μην με παίρνουν τα νερά. Και τελικά εκεί πλατσούριζα, μες στα νερά. Πάντα να παραδίνομαι αμαχητί και αβασάνιστα. Κι αυτό που κέρδισα (;) είναι αδόμητες επιτυχίες χωρίς περηφάνεια, αναιτιολόγητες, τυχαίες εκβάσεις, ανούσιες μέρες και πολλές πολλές τύψεις. Έχω κάνει κακό από φόβο. Μετά έχω φοβηθεί να το ομολογήσω ακόμη και σε μένα. Έκλεινα τα μάτια με τις παλάμες κι αρνιόμουν να βγω στο φως. Την ίδια ώρα που έλεγα σε όλους "Περάστε, ορίστε, πάρτε ό,τι θέλετε", άκριτα, από αγάπη; από ανάγκη; μάλλον κι από τα δύο. Χωρίς τροχονόμο να ελέγχει τις πορείες. Κι αφού δεν μ' αγαπούσα κι αφού δεν με προστάτευα, όλοι καλύτεροι ήταν από μένα, όλοι πιο δικαιολογημένοι, όλοι αλάνθαστοι. </div><div align="justify">Δεν με προστάτεψα, όχι. Κι αυτό που με πονάει και δακρύζω τώρα, είναι ότι ακόμη το ίδιο κάνω, που σημαίνει ότι δεν με αγαπάω. Κι αν ούτε εγώ δεν με αγαπάω, τότε είμαι πια τελείως μόνη.</div>Κοκκινοσκουφίτσαhttp://www.blogger.com/profile/02915441991230754375noreply@blogger.com4