Πολύ δύσκολη μέρα και πολύ κουραστική. Νιώθω σαν εκατόχρονη γριά. Θεέ μου πότε θα τελειώσουν αυτές οι μέρες; Νιώθω σαν να τις κουβαλάω από τότε που γεννήθηκα. Ανάβω ένα τσιγάρο και το αφήνω να καίει δίπλα μου στο τασάκι. Και γράφω. Και στα αυτιά μου ακούω αυτό που το πρωτοτραγούδησα στο ταίρι μου κάποτε και τώρα νιώθω ότι η μελωδία και οι στίχοι του ειναι μεγάλη παρηγοριά. Μου και σας το αφιερώνω. Πολλά φιλιά!