Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

22/11/11

Eι ψιτ!
Σε σένα λέω, που μπορεί να με κοιτάς τώρα από ψηλά
Να ξέρεις ότι σήμερα, 22/11/11, 22 ακριβώς χρόνια από τότε που έφυγες, μας λείπεις ακόμη πολύ. Πάρα πάρα πολύ. Κι ότι όλοι νιώθουμε καλά με αυτό. Οπότε όλα εντάξει. Συνέχισε να κάνεις αυτά που κάνεις και αν υπάρχει πραγματικά τρόπος, θα τα ξαναπούμε κάποια στιγμή "από κοντά". Αλλιώς, ξέρεις εσύ. Κάθε μέρα, καρδιά με καρδιά ;)

Τι να σου κάνω, βιάστηκες κι εσύ. Αχ, αχ!
Με αγάπη
Η κόρη σου

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Επετειακά

Έφερες το καλοκαίρι στην ζωή μου.
Σ' αγαπώ και με τιμά απίστευτα που είμαστε μαζί.
Χρόνια μας Πολλά καρδιά μου
Και στον δεύτερό μας χρόνο, θα σου κάνω δώρο μια Μπεράρι :):)

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Αγάπη μου, άκου

Αγάπη μου, άκου


Είμαι νευρική


Όταν αγχώνομαι αγγίζω το ταβάνι (από το πήγαινε έλα πάνω κάτω)


Είμαι φοβιτσιάρα


Γκρινιάζω


Κοιμάμαι όπου με αφήσεις


Ώρες ώρες βαριέμαι που ζω


Νιώθω συχνά ενοχική


Δεν ξέρω να μαγειρεύω ντολμαδάκια, ψέμματα σου είπα :( Έχω όμως τη συνταγή :)


Κάποιες στιγμές με πιάνει ανασφάλεια τρελή


Δεν ξέρω να βάφομαι της προκοπής


Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη πλατφόρμες που τις σιχαίνεσαι


Είμαι ασύλληπτη τεμπέλα


Δεν μου αρέσει το σφουγγάρισμα


Είμαι Ολυμπιακός


Ονειρεύομαι έναν μικρό γάμο με λίγους φίλους και τους δικούς μου


Μερικές φορές όταν βγαίνουμε με άλλους ψιλοενοχλούμαι


Παρόοοοοοολα αυτά


Άμα αφαιρέσεις τα παραπάνω


Αυτό που μένει


είναι ότι




Σ' αγαπώ πολύ



Κι ότι



με έκανες



το πιο



χαρούμενο



χρυσοψαράκι



μέσα στη γυάλα



της ζωής




¨*************************************************

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Δύσκολος καιρός

Είμαι πολύ ερωτευμένη - αυτό νομίζω το έχουν καταλάβει και οι πέτρες πια.
Και πολύ περήφανη που είχα την τύχη να είμαι με έναν άνθρωπο που με έμαθε να ζω και ελπίζω ότι τον έμαθα κι εγώ κάτι (ακούς μωρό μου;;;)
Και μάλλον σας ζαλίζω την οικογένεια με τον τρόπο που διαδηλώνω τη χαρά μου από δω, αλλά δεν θέλω να κάνω αλλιώς, γιατί πραγματικά είμαι εντατικά ευτυχισμένη και βαθιά ικανοποιημένη από την προσωπική μου ζωή. Αυτό θέλω να το γιορτάζω κάθε μέρα (κι έτσι την πληρώνετε εσείς).
Κι ως εδώ καλά. Αλλά όταν περνάς καλά στο σπίτι σου, όταν έχεις εκπληρώσει πάνω κάτω τα θεμελιώδη σου ζητούμενα, τότε έχεις περίσσευμα διάθεσης και χρόνου να κοιτάξεις και λίγο γύρω σου. Και πόσο γαμημένα άτιμο είναι αυτό που κοιτάς να σου μαυρίζει την ψυχή!
Δεν είμαι ηλίθια, ούτε τυφλή. Κι όσο κι αν δεν μου αρέσει να το παραδέχομαι, ούτε μωρό. Την άλλη βδομάδα 35 πια. Το ροζ σύννεφο το εγκατέλειψα καιρό τώρα, από τότε που άρχισε να μπάζει νερά. Κι αν χρησιμοποιώ ροζ γυαλιά πού και πού, είναι ακριβώς γιατί πλέον αρνούμαι να βυθιστώ στη θλίψη. Αυτήν που ίσως κανονικά θα έπρεπε να νιώθω πολύ συχνά τελευταία, μαζί με ανησυχία και οργή για όσα συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, με όλους εμάς ακούσιους θεατές και αμέσως ζημιωθέντες. Σίγουρα έχω ένα σωρό αρνητικά συναισθήματα μέσα μου, δυσκολεύομαι να κοιμηθώ καμιά φορά το βράδυ όπως και πολλοί από εσάς, αναρωτιέμαι τι μέλλον υπάρχει εδώ για μένα, για τους δικούς μου, για όλους μας, φοβάμαι να βρεθώ σε στιγμή αδυναμίας με τις υπάρχουσες συνθήκες, και σε μένα μένει πολύς μήνας στο τέλος του μισθού, η ελπίδα μου τελευταία μοιάζει να ταξιδεύει πάνω σε ακυβέρνητη σχεδία....
Κι άλλα πολλά.
Σέβομαι απεριόριστα όλους εσάς εκεί έξω που έχετε υπερπολλαπλάσιες υποχρεώσεις από τις δικές μου και όμως τα βγάζετε πέρα σαν ήρωες ή σλαλομίστες. Να το ξέρετε, πραγματικά σας σέβομαι από την καρδιά μου. Προσκυνώ κι όσους ξημεροβραδιάζονται στο Σύνταγμα - να εξηγούμαι, όχι αυτούς που ψάχνουν τον τρόπο να κάνουν "καριέρα" πάνω στις πλάτες των ταλαιπωρημένων, τους άλλους λέω, τους πολλούς που είναι εκεί για να δείξουν την αντίθεσή τους χωρίς συμφέροντα και συνθήματα πιασάρικα. Ζηλεύω αληθινά, αυτή την φλέβα που χτυπά τόσο δυνατά κάθε μέρα.
Αποφάσισα όμως κάτι. Η εποχή είναι άσχημη πολύ - και με το παραπάνω. Πού θα βγάλει, δεν το γνωρίζω. Δεν έχω ιδέα. Όμως δεν θα σταματήσω να ζω. Όσο κι όπως μπορώ. Ανακαλύπτοντας νέους τρόπους να χαίρομαι. Γιατί η ζωή είναι μικρή, τόση δα κι η κρίση τούτη μπορεί να κρατήσει δέκα χρόνια. Οπότε; Οπότε δεν συμφέρει.
Επομένως είπαμε - θα ζήσω. Όχι από πεισματική ηλιθιότητα να αναγνωρίσω την κατάσταση έξω. Όχι. Απλώς γιατί αρνούμαι να υποθηκεύσω τα επόμενά μου χρόνια στα πέπλα της Κασσάνδρας. Θα κρατάω το χέρι του άντρα μου και θα νιώθω ευτυχισμένη, κι ας μην έχουμε ούτε ευρώ στην τσέπη. Κάπως θα τα καταφέρουμε. Θα προσπαθήσω να χαρώ περισσότερο τους φίλους μου, όλους όσους έχασα στο όνομα μιας δουλειάς που συνεχώς έτρεχε - και πίσω της κι εγώ. Τους δικούς μου, που τους βλέπω μερικές ώρες το μήνα μέχρι τώρα. Πλέον δεν φαίνεται να έχει νόημα να τρέχω τόσο. Ο αργός χρόνος μοιάζει πιο σημαντικός.
Με αυτά δεν σας λέω να κλείσετε τα μάτια και να παραιτηθείτε στην γλυκανάλατη αταραξία, ενώ στο βάθος ακούγεται η Μελωδία της Ευτυχίας - καθόλου. Σας λέω να προσπαθήσουμε όλοι να είμαστε λιγάααακι έστω ευτυχισμένοι με όσα έχουμε, με όσα θα μας μείνουν τελοσπάντων, στο πείσμα των καιρών.
Είναι καλοκαίρι, το πιο δύσκολο που θυμάμαι μέχρι τώρα. Αλλά ο ήλιος είναι ακόμη στη θέση του και από όσο ξέρω, ακόμη δεν αποτελεί τεκμήριο. Και το καλύτερο; Μπορούμε όλοι να τον χαρούμε λίγο.
Αυτά. Και κλείνοντας το διπλοσέντονο, όπως λέει και ο σύντροφός μου, "Κάτι θα γίνει".
Να είστε καλά
Δεν μπορώ να καταλάβω
Σε ξέρω εννιά μήνες τώρα
Είσαι γλυκός και τρυφερός
Αστείος και ρομαντικός
Όμορφος και ... ορεκτικός :P
Έξυπνος και δυνατός
Όσο πρέπει αυστηρός
Δίκαιος και τολμηρός
Τίμιος και ιπποτικός
Μα πού στον κόρακα είναι τα ελαττώματά σου;;
Θα με τρελάνεις εσύ!!!

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Σήμερα που είναι τα γενέθλιά σου

Σου εύχομαι κάθε ευτυχία, χαρά και υγεία
Να δημιουργείς πάντα όμορφα πράγματα
Να μοιράζεσαι αγάπη και χαμόγελα
και να είσαι δυνατός και αισιόδοξος
Χρόνια σου Πολλά αστεράκι μου

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Αγάπη μου

Κοντεύουμε επτά μήνες μαζί. Ώρες ώρες μου φαίνεται σαν να είναι χρόνια, άλλοτε πάλι λες και πέρασε μόνο μία ημέρα. Αυτό συμβαίνει μάλλον γιατί περνάω τόσο καλά μαζί σου, που ο χρόνος δεν παίρνει ποτέ τις πραγματικές του διαστάσεις, σκορπίζει και χάνεται στα βάθη των καιρών.

Επτά μήνες. Όχι πολύς καιρός, σωστά; Αντικειμενικά δηλαδή. Ποσοτικά. Η ποιότητα όμως είναι που μετράει μωρό μου. Μου έδωσες πολλά. Πάρα πολλά σε αυτό το διάστημα. Αγάπη, το πρώτο. Συντροφικότητα, πραγματική συντροφικότητα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Με έμαθες ότι μπορώ να τη χειριστώ και να την αγκαλιάσω. Το δικαίωμα να ονειρεύομαι, να λαχταρώ, να ζητώ, να δίνω και να παίρνω.

Και πάνω από όλα, αυτό για το οποίο σε ευχαριστώ, είναι που είσαι πάντα εκεί, στο καλό και στο κακό, πάντα μαζί μου. Για αυτό και μόνον, για την τόση συνέπεια και σταθερότητα, αξίζεις όλα τα καλά του κόσμου. Ποτέ, ούτε για μια στιγμή δεν σταμάτησες να μου επιβεβαιώνεις όσα κατάλαβα για σένα από την αρχή.

Σε φιλώ, σε αγαπώ

και δεν σε χορταίνω

Η κυρία σου

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Ευτυχία είναι ...

να είσαι με έναν άνθρωπο και να νιώθεις πιο ελεύθερη από ποτέ :)

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Εγώ για σένα

Έχω πει πολλές φορές ότι θα γράψω κάτι για σένα. Άμα θέλω μάλιστα να σε πειράξω στα γερά, σε απειλώ ότι θα αποκαλύψω ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα - πλήρες ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, στοιχεία ταυτότητας, ΑΦΜ, ξέρεις εσύ τώρα :PPPP
Όταν όμως φτάνω στο δια ταύτα, πάντα σκοντάφτω. Τι να πεις, πώς να περιγράψεις την ευτυχία; Ειδικά όταν καταλαβαίνεις πόσο προσωπική υπόθεση είναι για τον καθένα. Και πόσο εύθραυστη. Κι ότι δεν χρειάζεται τυμπανοκρουσίες ούτε προβολείς για να λάμψει, υπάρχει κι αυτό αρκεί.
Και δηλαδή τι να γράψω; Ότι τα μάτια σου είναι ρευστή γλύκα, σαν μέλι που στάζει; Ότι όταν χαμογελάς φωτίζεσαι ολόκληρος και για αυτό είμαι πάντα ζεστή, επειδή εσύ με ζεσταίνεις; Ότι όταν σε κοιτάζω, νιώθω ότι γελάω κι εγώ ολόκληρη; Ότι όταν είμαστε μαζί, καταλαβαίνω πως νιώθεις την ίδια χαρά με μένα; Ότι παίζουμε σαν μικρά παιδάκια ώρες ώρες, ιδίως ότι τραγουδάμε θεόφαλτσα και μου αρέσει τρελά; Ότι μου λες τα πιο όμορφα πράγματα με τον πιο σοβαρό τρόπο; Ότι με πειράζεις πιο ανελέητα από όσο με έχουν πειράξει ποτέ και τσιμπάω και μου αρέσει; Ότι άρχισα να σκέφτομαι πιο πολύ "εμείς" και λιγότερο αλλά πιο ουσιαστικά "εγώ" και νιώθω όμορφα; Ότι μαζί σου είμαι ο καλύτερος εαυτός μου, ο πιο ελεύθερος και ο πιο αληθινός και δεν με ενοχλεί καθόλου να με δεις σε όλες μου τις στιγμές; Ότι ακόμη κι όταν χαζοτσακωνόμαστε, εγώ μέσα μου κρυφογελάω γιατί ξέρω ότι το καλύτερο κομμάτι είναι ότι θα τα ξαναβρούμε; Ότι ενώ δεν σου αρέσουν οι δημόσιες εκδηλώσεις, όταν είμαστε κάπου με παρέα και χαλαρώνεις λίγο, με φιλάς στον ώμο ή περνάς το χέρι σου γύρω από την πλάτη μου; Ότι με καμαρώνεις και το αισθάνομαι; Ότι ψάχνω κάθε φορά να βρω κάτι καινούριο να σου πω ή να κάνω για να σε δω να γελάς; Ότι μπορώ να μας φανταστώ μαζί στο μέλλον και ότι το λαχταράω κιόλας; Ότι θέλω να ξυπνάω και να σε βλέπω δίπλα μου, να ξεκινάμε μαζί τη μέρα, να φιλιόμαστε, να πειραζόμαστε, ακόμη και να καβγαδίζουμε κάπου κάπου; Ότι είναι η πρώτη φορά που το θέλω αυτό, όχι απλά για την αίσθηση, απρόσωπα, αλλά επειδή θα είναι με σένα; Ότι όταν χαίρομαι πολύ, τρέχω σε σένα κι όταν λυπάμαι πολύ, δεν έχει σημασία, γιατί πέντε λεπτά μαζί σου είναι αρκετά για να είμαι καλά; Ότι νιώθω εμπιστοσύνη να αφήνομαι στα χέρια σου και τιμή να αφήνεσαι κι εσύ στα δικά μου; Ότι λέξεις που παλιά δεν άγγιζα τώρα δεν με φοβίζουν;
Τα ξέρεις αυτά, χίλιες φορές σου τα έχω πει. Κι αν δεν σου τα έχω πει, σου τα έχω δείξει. Κι αν δεν σου τα έχω δείξει, κάνε λίγη υπομονή, θα σου τα δείξω αργότερα αγάπη μου. Γιατί μαζί σου ο χρόνος φαίνεται πάντα άπειρος και οι προοπτικές ατελείωτες. Για περισσότερη αγάπη, για περισσότερη χαρά.
Σε ευχαριστώ που ήρθες. Σε περίμενα πολύ καιρό. Με περίμενες κι εσύ, το ξέρω. Και τώρα που είμαστε εδώ, δεν θυμάμαι πια τίποτα άλλο, καμία πίκρα, καμία απογοήτευση, κανένα σκουπίδι από παλιά δεν έχει μείνει. Μόνο το αύριο κοιτάζω και το φαντάζομαι καλύτερο, ομορφότερο, πιο δημιουργικό. Κι αυτό χάρη σε σένα. Με ελευθέρωσε η παρουσία σου, ήταν καταλύτης.
Τόσο απλά, τόσο καταπληκτικά.