Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Όπως τα σκέφτομαι

Πλέον έχω μια άλλη ζωή, πιο όμορφη. Τη ζωή του Σαββατοκύριακου. Δύο μέρες που χωράνε όλη την εβδομάδα. Περιμένω πώς και πώς να έρθει το Σαββατόβραδο για να πάρω το δρόμο να σε δω σαν παιδί που πηγαίνει εκδρομή με το σχολείο. Πιο παλιά οι Κυριακές δεν ήταν ποτέ τόσο ωραίες όσο τώρα, που τις περνάω μαζί σου. Χαίρομαι την κάθε μία μικρή στιγμούλα, από το πώς με υποδέχεσαι μέχρι και το πώς με αποχαιρετάς. Ακόμη και όταν είμαστε στα κάτω μας, ακόμη και στη μεγάλη κούραση, στο ζόρι, ακόμη και τότε ξέρω ότι νιώθεις ακριβώς ό,τι νιώθω κι εγώ: το μαζί τα κερδίζει όλα. Δεν έχω αγαπήσει ποτέ με αυτό τον τρόπο στη ζωή μου. Κι όλα όσα περνάμε οι δυο μας, είναι ένα θαύμα που επαναλαμβάνεται κάθε μέρα. Τόσο πολύ, που έχω αρχίσει να ντρέπομαι με τόση ευτυχία. Ούτε ξέρω καν αν την αξίζω αυτή τη χαρά που μου δίνεις ετσι απλόχερα. Κι αυτό το κρακ! που κάνει η καρδιά μου λιώνοντας όταν χαμογελάς, αυτό με κάνει να καταλαβαίνω τι διαφορετικό έχει το σμίξιμό μας. Σ' αγαπώ σαν σύντροφό μου, σαν άντρα μου, αλλά το ίδιο πολύ σ' αγαπώ σαν άνθρωπο. Αν κάποιος σε πειράξει, είναι σαν να πειράζει εμένα. Και εννοείται πως θα πεθάνει :P
Χωρίς εσένα, πια δεν μπορώ να είμαι ούτε εγώ.
Και για εκείνες τις στιγμές που κάθομαι πλάι σου και ξέρω ότι δεν με κοιτάς, αλλά με σκέφτεσαι, μπορώ να σου δώσω όχι μία, αλλά εκατομμύρια ζωές, αρκεί να τις ζήσουμε όλες μαζί.
Με λίγα λόγια, είσαι το άλλο μου μισό και σε λατρεύω