Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Όπως τα σκέφτομαι

Πλέον έχω μια άλλη ζωή, πιο όμορφη. Τη ζωή του Σαββατοκύριακου. Δύο μέρες που χωράνε όλη την εβδομάδα. Περιμένω πώς και πώς να έρθει το Σαββατόβραδο για να πάρω το δρόμο να σε δω σαν παιδί που πηγαίνει εκδρομή με το σχολείο. Πιο παλιά οι Κυριακές δεν ήταν ποτέ τόσο ωραίες όσο τώρα, που τις περνάω μαζί σου. Χαίρομαι την κάθε μία μικρή στιγμούλα, από το πώς με υποδέχεσαι μέχρι και το πώς με αποχαιρετάς. Ακόμη και όταν είμαστε στα κάτω μας, ακόμη και στη μεγάλη κούραση, στο ζόρι, ακόμη και τότε ξέρω ότι νιώθεις ακριβώς ό,τι νιώθω κι εγώ: το μαζί τα κερδίζει όλα. Δεν έχω αγαπήσει ποτέ με αυτό τον τρόπο στη ζωή μου. Κι όλα όσα περνάμε οι δυο μας, είναι ένα θαύμα που επαναλαμβάνεται κάθε μέρα. Τόσο πολύ, που έχω αρχίσει να ντρέπομαι με τόση ευτυχία. Ούτε ξέρω καν αν την αξίζω αυτή τη χαρά που μου δίνεις ετσι απλόχερα. Κι αυτό το κρακ! που κάνει η καρδιά μου λιώνοντας όταν χαμογελάς, αυτό με κάνει να καταλαβαίνω τι διαφορετικό έχει το σμίξιμό μας. Σ' αγαπώ σαν σύντροφό μου, σαν άντρα μου, αλλά το ίδιο πολύ σ' αγαπώ σαν άνθρωπο. Αν κάποιος σε πειράξει, είναι σαν να πειράζει εμένα. Και εννοείται πως θα πεθάνει :P
Χωρίς εσένα, πια δεν μπορώ να είμαι ούτε εγώ.
Και για εκείνες τις στιγμές που κάθομαι πλάι σου και ξέρω ότι δεν με κοιτάς, αλλά με σκέφτεσαι, μπορώ να σου δώσω όχι μία, αλλά εκατομμύρια ζωές, αρκεί να τις ζήσουμε όλες μαζί.
Με λίγα λόγια, είσαι το άλλο μου μισό και σε λατρεύω

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Μείον ένα ακόμη πράγμα από αυτά που πρέπει να έχει κάνει κάθε κορίτσι μέχρι τα 35



Αν όλα πάνε καλά (κυρίως αν δε φρικάρει η αδελφή μου που της έχω φορτώσει όλες τις δουλειές και δεν αποφασίσει να φύγει άρον άρον τρέχοντας για τις Άλπεις τραγουδώντας "Στη στεριά δε ζει το ψάρι"), την Κυριακή το απόγευμα θα είμαι μια λογοδοσμένη/αρραβωνιασμένη. Το "/ ", διότι υπάρχει μια σύγχυση: εμείς για λόγο το ξεκινήσαμε, αλλά όταν το ανακοινώσαμε σε συγγενείς και φίλους, μας είπαν ότι λάθος κάνουμε, αρραβωνιαζόμαστε στην πραγματικότητα και δεν το έχουμε καταλάβει. Χμμμ, μπορεί να είναι κι έτσι, οπότε διατηρώ κι εγώ μια επιφύλαξη.

Όπως και να έχει, οι ετοιμασίες προχωρούν κανονικά (μη φανταστείτε φοβερά και τρομερά πράγματα βέβαια, μόνο οι οικογένειές μας κι εμείς), οι βέρες μας είναι υπέροχες και η διάθεση στα ύψη. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το βαλάντιό μας, αλλά καλή καρδιά, λεφτά θα υπάρχουν - ναι καλά, κι η Μέρκελ λατρεύει τον Τσίπρα, αλλά το κρύβει για να μην την πουν γιουροκαψούρα).

Αυτό που ήθελα να σας πω, είναι ότι παρόλο που επισήμως πλέον με αναζητεί ο Ερυθρός Σταυρός του blogger, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου και το τρακ μου μπροστά σε ένα γεγονός το οποίο φαινομενικά είναι απλό και τυπικό, οργανώθηκε για τα γονικά, αλλά παρόλα αυτά αποδείχθηκε ότι έχει τη σημασία του. Το νιώθω ότι κάτι αλλάζει, από τη γλυκιά συνενοχή και την αγάπη που μας δένει ακόμη περισσότερο με τον άντρα μου. Είναι κάτι που δεν περίμενα ποτέ πως θα το ζούσα κι είναι από τις πιο όμορφες εμπειρίες.

Εύχομαι σε όλους σας και στον καθένα χωριστά ευτυχία και γαλήνη.

Θα προσπαθήσω να σας γράψω λεπτομέρειες και παραλειπόμενα από τον λόγο/αρραβώνα από Δευτέρα

Φιλιά πολλά

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ο έρωτας στα χρόνια της (χο)λέρας

Αγάπη μου,



Είσαι το πιο πολύτιμο δώρο που μου έκανε η ζωή



Και το καλύτερο είναι ότι ποτέ δε θα σπάσεις, δε θα χαλάσεις και θα είσαι πάντα μαζί μου



Πρώτη φορά το λέω, το θέλω και το πιστεύω



Θέλω να δω αυτό το ταξίδι να συνεχίζεται για πολλά πολλά χρόνια



Θέλω να περάσουμε πρωινά με αγκαλιές στο κρεβάτι και καφέ



Θέλω να σε βλέπω να ξυπνάς αργά αργά και μουρτζούφλικα



Και να μου λες "Ωωωχχ καλημέρα μωρό μου. Καφέ!"



Να σκαρώνεις τραγουδάκια και στιχάκια και μετά να τα εκτελούμε μαζί στο ένα μέτρο



Να με απειλείς ότι θα μου κόψεις τα χέρια, τα πόδια και ό,τι άλλο εξέχει όταν κάνω αστεία σχετικά με το πόσο ωραία ακούγεται το Κοκκινοσκουφίτσα Κλούνει



Να μου λες πάντα ότι το φαγητό είναι καλό, έστω κι αν ξέρω ότι δεν είναι κι ότι το έκανα χλαπάτσα



Αυτά θέλω. Και θέλω και το ασύλληπτο μέχρι τώρα. Θέλω ένα παιδί δικό σου και δικό μου



Με τι θα το ταϊζουμε είναι άλλου παπά ευαγγέλιο βέβαια



Μου έδειξες πόση δύναμη είχα μέσα μου



Και είσαι το μεγαλύτερό μου κίνητρο για να σηκώνομαι το πρωί και να βγαίνω στον κόσμο που μου φαίνεται όλο και πιο άγριος και πιο ξένος



Αλλά όταν είμαι μαζί σου, φτιάχνουμε δικό μας κόσμο, όμορφο και αισιόδοξο και χαρούμενο



Και αισθάνομαι ξανά ολοκαίνουρια



Πέρα όμως από όλα αυτά, αν θέλω να είμαι ειλικρινής, ξέρεις τι μου αρέσει περισσότερο;



Που ακόμη κι αν καθόμαστε μακριά ο ένας από τον άλλο, αισθάνομαι συνέχεια ότι είμαι κολλημένη επάνω σου. Κι ότι ακόμη δεν έχω σταματήσει να ανατριχιάζω λίγο όταν με ακουμπάς. Και που μόνο με το βλέμμα σου με στέλνεις κάπου έξω, στο διάστημα να μαζεύω λουλουδάκια ανάμεσα στα σύννεφα



Σε ευχαριστώ που μου χάρισες αυτό που πάντα ήθελα σαν τρελή, αλλά το φοβόμουν εξίσου σαν τρελή, γιατί δεν ήξερα αν μπορούσα να το καταφέρω: Μια πραγματική, αληθινή, ζεστή σχέση, με όλα τα καλά του κόσμου. Όπου μπορείς κάθε μέρα να νιώθεις ότι χτίζεις κι ένα ακόμη κομματάκι παραπάνω.



Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ



Αλλά, στο ξαναλέω. Τις Κυριακές φαϊ δεν έχει! Αν θες, υπάρχουν ωραία ντελίβερι, αυτά δηλαδή να μη δουλέψουν;;



Κι επίσης, σημαντικότατο: Εγώ Παναθηναϊκός δεν γίνομαι, τέλος. Με χλωμιάζει το πράσινο, ώχου!



Φιλιά πολλά ζωή μου



Σι γιου λέιτερ



:*



(Είσαι ο μόνος με τον οποίο θα ήθελα να πεινάσω μαζί)